ขึ้นอยู่กับประเภทของโรคระยะพักฟื้น จำนวนผู้ป่วยระยะพักฟื้นและจำนวนเตียงพักฟื้นในภูมิภาคคำนวณโดยใช้ซอฟต์แวร์ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS) และตามข้อกำหนดของช่วงพื้นที่ของเตียงพักฟื้น เพื่อกำหนด การกระจายเชิงพื้นที่ของความต้องการเตียงพักฟื้น รวมกับอุปทานปัจจุบันของเตียงพักฟื้นในภูมิภาค วิเคราะห์การจับคู่ของการกระจายเชิงพื้นที่ของเตียงพักฟื้น

1. วิธีการพิจารณาโรคระยะพักฟื้นผู้ป่วยใน

จำนวนผู้ป่วยพักฟื้นวัดจากองค์ประกอบผู้ป่วยในการฟื้นฟูผู้ป่วยในเป็นหลักในสหรัฐอเมริกา พัฒนาการของการบำบัดฟื้นฟูผู้ป่วยในในสหรัฐอเมริกาค่อนข้างดี โรคของการฟื้นฟูผู้ป่วยในส่วนใหญ่เป็นโรคทางระบบประสาทและโรคทางออร์โธปิดิกส์ ในบรรดาผู้ป่วยพักฟื้นผู้ป่วยในในสหรัฐอเมริกาในปี 2554 โรคหลอดเลือดสมอง การบาดเจ็บของสมอง การบาดเจ็บของเส้นประสาทส่วนปลายและไขสันหลัง โรคกระดูกและข้อมีสัดส่วนมากกว่า 90% โดยพิจารณาจากประเภทของโรคเพื่อการฟื้นฟูผู้ป่วยในในสหรัฐอเมริกา ผลการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญและอุบัติการณ์จริงของโรคในจีน โดยพิจารณาจากโรคหลักที่ต้องรับบริการฟื้นฟูผู้ป่วยใน ซึ่งรวมถึงโรคหลอดเลือดสมอง การบาดเจ็บของสมอง เส้นประสาทส่วนปลายและไขสันหลังบาดเจ็บ , กระดูกหัก, โรคข้อ (หลังเปลี่ยนข้อ) และโรคหลอดเลือดหัวใจ

2. วิธีการคำนวณจำนวนผู้ป่วยพักฟื้น

ผู้ป่วยเป้าหมายของเตียงพักฟื้น ได้แก่ ผู้ป่วยโรคเฉียบพลันและรุนแรงที่อาการค่อนข้างคงที่หลังการรักษา แต่ยังต้องการบริการฟื้นฟู มีความสัมพันธ์เกื้อกูลกันระหว่างบริการบำบัดรักษากับบริการฟื้นฟู กล่าวคือ ในด้านหนึ่ง บริการฟื้นฟูเป็นบริการต่อเนื่องจากการรักษา แม้ว่าอาการของผู้ป่วยจะบรรเทาลงในช่วงก่อนการรักษา อย่างไรก็ตาม ความเสียหายของร่างกายของผู้ป่วยใน ระยะเริ่มต้นมักส่งผลให้ร่างกายทำงานผิดปกติ การรักษาระยะยาวและค่อยเป็นค่อยไปจึงมีความจำเป็นเพื่อให้การทำงานของร่างกายดีขึ้นและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยดีขึ้น ผู้ป่วยพักฟื้นก็มีความเสี่ยงที่จะเกิดซ้ำได้ ซึ่งมักต้อง การรักษาในสถานพยาบาลที่ให้บริการการรักษา ความสัมพันธ์เสริมนี้กำหนดว่าผู้ป่วยของบริการฟื้นฟูสมรรถภาพส่วนใหญ่มาจากผู้ป่วยเฉียบพลันและรุนแรงในสถาบันทางการแพทย์เพื่อการรักษา ดังนั้น ผู้ป่วยที่ต้องการบริการฟื้นฟู หมายถึง จำนวนผู้ป่วยวิกฤตทั้งหมดที่ผลการรักษาดีขึ้นหลังการรักษาในสถานพยาบาลต่างๆ ซึ่งรวมถึงผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง การบาดเจ็บที่ศีรษะ เส้นประสาทส่วนปลายและไขสันหลังบาดเจ็บ กระดูกหัก โรคข้อ (หลัง เปลี่ยนข้อต่อ) และโรคหลอดเลือดหัวใจ

3. วิธีการคำนวณจำนวนเตียงพักฟื้น

ความต้องการเตียงพักฟื้นขึ้นอยู่กับจำนวนผู้ป่วยพักฟื้นและระยะเวลาพักฟื้นโดยเฉลี่ย ดังนั้นสูตรการคำนวณความต้องการเตียงพักฟื้นจึงเป็นดังนี้:

Y= S(QxALOS, / 365)。

Y = s (QxALOS,/365)

Y หมายถึงความต้องการเตียงพักฟื้น Q. I = 1 ~ 6 หมายถึงโรคหลอดเลือดสมอง, การบาดเจ็บของสมอง, การบาดเจ็บของเส้นประสาทส่วนปลายและไขสันหลัง, การแตกหัก, โรคข้อต่อ (หลังจากเปลี่ยนข้อต่อ) และโรคหลอดเลือดหัวใจ; Alos หมายถึงระยะเวลาพำนักเฉลี่ยสำหรับโรค I

4. การประมาณการกระจายเชิงพื้นที่ของความต้องการเตียงพักฟื้น

หลักการจัดตั้งสถาบันฟื้นฟู คือ ควรอยู่ใกล้สถานศึกษาฉุกเฉินเพียงพอ ยิ่งระยะห่างระหว่างคนทั้งสองมากเท่าใด โอกาสที่ผู้พักฟื้นจะหายจากอาการป่วยกะทันหันก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นระยะทางที่เหมาะสมระหว่างสถาบันฟื้นฟูและโรงพยาบาลที่ทำการรักษาคือ 3 กม. จากข้อมูลดังกล่าว พื้นที่ 3 กม. รอบโรงพยาบาลแต่ละแห่งจะถูกนำมาเป็นพื้นที่กระจายความต้องการเตียงพักฟื้นในโรงพยาบาล กล่าวคือ ความต้องการเตียงพักฟื้นในระยะ 3 กม. เท่ากับความต้องการเตียงพักฟื้นในโรงพยาบาลรักษาภายใน